![]() Deze maand heb ik een record aantal Muizenhuizen gespeeld. 24 Voorstellingen door het hele land. Van Reusel tot Zwolle. Van Amsterdam tot Barneveld. Bibliotheken, scholen en theaters. Meer dan 2000 kinderen en zo'n 3.000 kilometers zitten erop. Mijn linkerbeen doet een beetje pijn van al het file rijden. Maar verder heb ik ervan genoten. Voor kinderen spelen blijft leuk. Als er na afloop een jongetje met een heel serieus gezicht mij komt vertellen dat Youri de hele voorstelling heeft zitten gamen, of als er een heel verlegen meisje het podium op komt en met een klein stemmetje zegt dat zij nog niet mee heeft geoefend (en we het samen gewoon nog een keer doen), of een ander jochie mij gaat uitleggen dat er magie in de kranten zit en dat je daardoor in een muis kan veranderen, dan weet ik waarvoor ik speel. En ik heb deze maand ook mijn allereerste fanmail mogen ontvangen. Heel cool! Maar soms kom je ook voor uitdagingen te staan. Dagen waarop je ergens binnenkomt en maar hoopt dat het allemaal goed komt. Plekken waar alle lieve vrijwilligers geen flauw idee hebben hoe het licht en geluid op het podium en in de zaal werken. Zalen die soms veel te groot zijn. Of juist weer te klein. Of waar er teveel publiek is en de kinderen niet alles goed kunnen zien. Plekken waar ze voor het eerst een voorstelling programmeren en denken dat je in een mega grote zaal met tribune zonder theaterlicht wel iets gezelligs kan neerzetten. Of een zaal waar er de nacht ervoor een dancefeest is geweest en het bier en de peuken 's ochtends nog op de vloer liggen. Een bibliotheek die niet te bereiken is omdat er markt voor de deur is op de dag dat je moet spelen. Portiers die geen weet hebben dat er om 8.00 al een theatergezelschap voor de deur staat. Zaaltjes waar helemaal niemand van de organisatie is. Scholen die denken dat een voorstelling van 3+ betekend dat het voor groep 4 en ouder is, en je dus ineens voor kinderen van 7,8 en 9 moet spelen in plaats voor peuters en kleuters. Andersom komt ook voor. Sta je voor een groepje dreumesen van rond de 1-jaar te spelen. Voor de duidelijkheid; 3+ betekend dus: voor 3 jarigen en ouder: oudste peuters en kleuters. Laden en lossen is ook zo'n uitdaging. De dingen die ik met m'n bus moet doen leer je niet tijdens je rijlessen. Sterker nog. Als oom agent een maand met mij mee zou gaan was ik allang mijn rijbewijs kwijt. Ik rijd regelmatig over fietspaden, tussen paaltjes door die er voor zijn om verkeer tegen te houden, tegen het verkeer in, over stoepjes, door steegjes, over schoolpleinen, voetgangersgebieden, busbanen en wegafsluitingen. Alles om maar te kunnen komen op de plekken waar je moet spelen. Uitdagingen zien er in eerste instantie vaak uit als problemen of lijken onoplosbaar, maar ik blijf altijd denken in oplossingen en tot nu toe lukt dat aardig. Morgen mag ik weer met Youri op pad naar een school in Den Haag. Ben heel benieuwd voor welke uitdagingen we dan weer komen te staan.
0 Comments
Leave a Reply. |
Mariska SimonTheatermaker. Archives
Oktober 2018
Categories |